یکی از نکاتی که در مورد بلایا و مصائب دنیوی باید به آن توجه داشته باشیم این است که بسیاری از چیزهایی که ما در جهان شر (بد) می دانیم فقط از نگاه ما شر است و ما به خیر و صلاح و فواید آنها توجه نداریم. برای نمونه، گرمای تابستان و سرمای زمستان موجبات گرفتاری و رنج بسیاری از افراد را فراهم می آورد؛ اما اگر گرمای تابستان نباشد، آب دریاها و رودخانه ها بخوبی بخار نمی شود تا در پاییز و زمستان بارندگی داشته باشیم؛ و اگر سرمای زمستان نباشد، آب در کوهها و… به صورت برف و یخ، برای استفاده در تابستان، ذخیره نمی شود.

اگر بیماری نباشد، تندرستی برای ما معنا پیدا نمی کند. اگر رنج نباشد، آسودگی بیمعنا خواهد بود و ما معنای آسودگی و ارزش آن را درک نمی کنیم. درست همان طور که اگر تاریکی نبود، ما معنای روشنایی و روز و ارزش آن را درک نمی کردیم؛ چون ما خیلی چیزها را از راه مقایسه و شناخت ضد آن درک می کنیم