اغلب ما بیش از 400 دقیقه در روز را صرف نگاه کردن به صفحه‌ی کامپیوتر، تبلت، تلفن همراه و یا لپ تاپ می‌کنیم. در تمام این مدت چشم ما در معرض خطر فشار چشم دیجیتالی است که گروهی از مشکلات مانند تاری دید و خستگی چشم را به دنبال دارد. مشکل اینجاست که در این مواقع کمتر از حد کافی پلک می‌زنیم که خود موجب سوزش و خشکی چشم می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد هنگام استفاده از ابزارهای دیجیتال سرعت پلک زدن تا حدود 70 درصد کاهش پیدا می‌کند.

در عین حال خواندن یک متن دیجیتالی مستلزم کار سخت چشم است، چون حروف دیجیتال از نقاط ریز تشکیل شده‌اند. خوشبختانه علائم این عارضه بعد از کم شدن میزان استفاده از ابزارهای این چنینی کاهش پیدا می‌کند. بهترین راه جلوگیری از ابتلا به این مشکل، به کار گرفتن قاعده 20-20-20 است. طبق این قانون شما باید بعد از هر بیست دقیقه نگاه کردن به نمایشگر دیجیتال، به مدت 20 ثانیه به یک نقطه در فاصله 20 فوتی (6 متری) خودتان نگاه کنید. این کار به کاهش فشار وارده به چشم کمک زیادی می‌کند.

استفاده طولانی‌مدت از لنزهای تماسی به معنی جذب کثیفی، گرد و خاک، مخاط، پروتئین و مواد معدنی که از آنها ساخته شده‌اند، توسط چشم است که علاوه بر آلوده کردن چشم‌ها به آنها لطمه می‌زند و موجب خشک شدن نیز می‌شود.

یک راه آسان برای اینکه متوجه شوید آیا لنزهایتان مشکل دارند یا نه این است که آنها را روی شیشه عینکتان قرار دهید. اگر دیدتان با عینک روشن‌تر شد، به احتمال زیاد لنزتان کثیف و آلوده است. حتی اگر بدانید که لنزها آلودگی ندارند باز هم حداقل یک بار در روز باید آنها را تمیز کنید و یا طبق دستورالعمل روی باکس لنزها، آن را جایگزین کنید. اغلب لنزهایی که امروزه در بازار وجود دارند قابلیت جایگزینی روزانه، دو هفته‌ یک بار یا ماهانه دارند. لنزهایی که قابلیت جایگزینی روزانه دارند امن‌ترین لنزها هستند.

قرنیه لایه نازک و شفافی است که در بخش جلویی کره چشم قرار دارد. خراش قرنیه ممکن است علائمی مانند تاری دید، قرمزی، یا احساس وجود شن و ماسه در چشم را ایجاد کند. اگر احساس می‌کنید دچار خراش قرنیه شده‌اید باید به چشم پزشک مراجعه کنید. گاهی استفاده از لنز تماسی نیز می‌تواند به خراش قرنیه منجر شود. خراش جزئی معمولا در عرض چند روز بهبود پیدا می‌کند و ممکن است پزشک برایتان قطره آنتی‌بیوتیک یا قطره استروئیدی تجویز نماید تا دچار عفونت و التهاب نشوید. اگر از لنز استفاده می‌کنید، بهتر است تا از قبل بهبودی از آن استفاده نکنید.

تغییرات بصری، مانند تاری و دوبینی، در دوران بارداری شایع است. تغییرات هورمونی در این دوران موجب تغییرات مایع پشت قرنیه و در نتیجه تغییر شکل و ضخامت آن می‌شود و در نهایت ممکن است زن باردار دچار نزدیک‌بینی یا دوربینی موقتی شود. همچنین این گروه از زنان ممکن است با خشکی چشم مواجه شوند.

همه این داروها موجب خشکی چشم می‌شوند. کاهش تولید اشک و یا تغییر در ترکیب اشک که باعث تبخیر بسیار سریع آن می‌شود علت خشکی چشم در این موارد است. ممکن است احساس کنید چیزی در چشم شما وجود دارد و یا تاری دید، درد، قرمزی و اشک‌ریزی زیاد را تجربه کنید.

زنان به لطف تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، قرص‌های ضدبارداری و درمان جایگزینی هورمونی، بیشتر مستعد ابتلا به خشکی چشم هستند. بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید و دیابت نیز خطر خشکی چشم را افزایش می‌دهند.

این درست است که افراد مسن به طور کلی در معرض خطر بالاتری برای گلوکوم یا آب سیاه چشم هستند، اما همه افراد، از نوزادان گرفته تا افراد صد ساله، ممکن است به این بیماری دچار شوند. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که تجمع مایعات اضافی در چشم باعث افزایش فشار داخلی چشم شده و به عصب بینایی آسیب بزند. این عصب که مانند کابل برق شامل سیم‌های متعدد است، در هنگام آسیب باعث ایجاد نقاط کور متعددی نیز می شود.

افراد 18 تا 60 سال باید چشم خود را حداقل هر دو سال یک بار معاینه کنند. بعد از 60 سالگی این کار باید به طور سالانه انجام شود. آب سیاه قابل درمان نیست، اما اگر زود متوجه آن شوید، می‌توانید با استعمال قطره‌های دارویی که فشار را کاهش می‌دهند، آن را کنترل کنید.