می گویند دو چیز است که هر چه ببخشایی کم نخواهد شد: یکی علم است و دیگری عشق []  
:: کمال

تاریخ ارسال :
بازدید : 1226

در بیشتر صحبت هایی که مراجعینم در ارتباط با برنامه ها، شرایط زندگی و یا در روابط خود مطرح می کردند یک نکته ظریف وجود داشت که دائماً ذهن مرا مشغول می کرد، این مسئله مربوط بود به احساس کمال طلبی که همه ی ما درگیر با آن هستیم. ما به دنبال کمال، کامل بودن و اول بودن هستیم و حاضریم برای آن سلامت، عمر، آسایش و آرامش خود را فدا کنیم. اما نکته ای که در این زمینه وجود دارد این است که این نوع کمال در برابر چه چیزی قرار می گیرد؟ در بیشتر اذهان این نوع کمال در برابر نقص قرار دارد، چون جهان را پر از نقص می بینیم، گرایش پیدا می کنیم به کمال.  اما واقعاً پدیده ای به نام نقص وجود دارد؟

ذهن عینی گرای ما به این سئوال پاسخ مثبت می دهد، اما اجازه دهید این مسئله را از زاویه ی دیگری نگاه کنیم. اگر فرض کنیم در این جهان نقصی وجود نداشته باشد و هر چیزی در زمان ، مکان و نوع خود کامل باشد در آن صورت اول بودن هیچ مفهومی نخواهد داشت. برای یک لحظه تصور کنید جهان کامل است و همه ی پدیده ها ی آن دارای این نوع کمال است، حتی اگر زباله ای باشد در کنار خیابان، اگر زباله را با نگاه کامل بودن نگاه کنیم، این زباله در زباله بودن خود کامل است و نقص ندارد. اگرچه ما آن را دور می اندازیم یا بازیافت می کنیم اما در هر حال پدیده ی کاملی است. این مسئله با این نگاه فلسفی به زندگی شامل انسان ها نیز می شود.

اگر چاق باشیم در چاق بودن خود کاملیم و اگر لاغر باشیم در لاغر بودن خود کاملیم و اگر یک فرد لاغر که در لاغری خود کامل است چاق شود، در هر دو صورت نیز کامل است.  با این نگاه ذهن ما  از نقص مبرا خواهد شد و زمانیکه نقص نباشد، اضطراب و نگرانی و افسردگی نیز نخواهد بود. اگرچه این تفکر منافاتی با رشد و پیشرفت نخواهد داشت.



:: کلیه حق و حقوق این سایت محفوظ و در اختیار پیشگامان داده پرداز شایا می باشد ::